Είναι το μεγαλόπρεπο, θριαμβικό της εμβατήριο. Είναι, όμως, και το μυθικό -  εξωτικό ιστορικό της φόντο, η φαραωνική Αίγυπτος- με την οποία το κοινό του 20ού αιώνα εξοικειώθηκε κυρίως μέσα από τις χολιγουντιανές γκλαμουράτες υπερπαραγωγές. Και σίγουρα είναι και η περίτεχνη ύφανση της ψυχολογίας των ηρώων της, μερικοί από τους λόγους, που καθιστούν την όπερα «Aida» του Giuseppe Verdi διαχρονικά δημοφιλή σε κοινό και κριτικούς.

Τα 51α Δημήτρια σε συμπαραγωγή με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και τη Skull of Yorick Productions παρουσιάζουν τη μεγαλειώδη όπερα σε τέσσερις πράξεις (σε λιμπρέτο του Antonio Ghislanzoni) σε σκηνοθεσία Zamira Pasceri.

Ισορροπώντας ανάμεσα στη ρομαντική όπερα και τη γαλλική μεγαλόπρεπη όπερα με εξαιρετικές άριες, εντυπωσιακές σκηνές πλήθους, εκτενή ντουέτα, αλλά και εντυπωσιακό μπαλέτο αποτελεί ορόσημο της ιταλικής μουσικής. Πρόκειται δε για την πρώτη όπερα του Verdi με εντελώς πρωτότυπο θέμα και περιεχόμενο που δεν βασίζεται σε κάποιο προϋπάρχον λιμπρέτο, λογοτεχνικό ή θεατρικό έργο.

Στα γοητευτικά ατού της όπερας ο συνδυασμός της τοπογεωγραφίας και της υπόθεσης της. Η  δράση εκτυλίσσεται στην Αίγυπτο, συγκεκριμένα στη Μέμφιδα και στις Θήβες, την εποχή ισχύος των φαραώ και αφορά σ’ ένα ερωτικό τρίγωνο, στο οποίο τα πάθη της Aida, του αγαπημένου της Ρανταμές και της αντίζηλού της Αμνέριδος συγκρούονται με τα συναισθήματα του καθήκοντος, του πατριωτισμού και της πίστης μεταξύ δύο λαών, Αιγυπτίων και Αιθιόπων. Η πρωταγωνίστρια Aida, πριγκίπισσα της Αιθιοπίας και αιχμάλωτη στην αυλή των φαραώ, είναι ερωτευμένη με τον Αιγύπτιο στρατηγό Ρανταμές, ο οποίος ανταποδίδει τα αισθήματά της. Ο «απαγορευμένος» αυτός έρωτας προκαλεί την δυσαρέσκεια και την οργή της Αμνέριδας, κόρης του φαραώ, που είναι και αυτή ερωτευμένη με το στρατηγό. Μοιραία η Aida βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα στα συναισθήματά της για τον άντρα που αγαπά και στο καθήκον απέναντι στον πατέρα και την πατρίδα της. Επειδή, ο Verdi επιλέγει να φέρει σε διάλογο το δημόσιο καλό και την ιδιωτική επιθυμία, ενώ ταυτόχρονα μέσα από τη βασική του ηρωίδα μιλά με σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα των λιγότερο προνομιούχων, που ο συνθέτης υπερασπίστηκε με πάθος σ’ όλη του τη ζωή.  

Η Aida παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Όπερα του Καΐρου στις 24 Δεκεμβρίου 1871 σε μουσική διεύθυνση του συνθέτη και κοντραμπασίστα Τζοβάννι Μποττεζίνι -η πρεμιέρα της επρόκειτο να δοθεί τον Ιανουάριο του 1871, αλλά καθυστέρησε λόγω του Γάλλο-Πρωσικού πολέμου. Η πανευρωπαϊκή πρεμιέρα της όπερας πραγματοποιήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1872 στη Σκάλα του Μιλάνου.  

Μουσική διεύθυνση Dariusz Mikulski / Χάρης Ηλιάδης, τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Αθανάσιου Κολαλά και οι φωτισμοί της Ελένης Γκότση. Πρωταγωνιστούν οι Σοφία Μητροπούλου (Αΐντα), Κασσάνδρα Δημοπούλου (Άμνερις), Φίλιππος Μοδινός (Ρανταμές), Armando Puklavec (Αμονάσρο) και Χριστίνα Μαβίνη (Αρχιέρεια). Συμμετέχουν επίσης, η Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης «Μαίρης Κωνσταντινίδου» (Διδασκαλία Χορωδίας Μαίρη Κωνσταντινίδου), η Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης και μέλη της MOYSA - Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων ΜΜΘ.

Ελληνικοί υπέρτιτλοι.
Ώρα έναρξης 20:00.
Συμπαραγωγή με Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.