Η Φοίβη Γιαννίση γεννήθηκε στην Αθήνα (1964). Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Στο έργο της διερευνά την επιτελεστική, ακουστική και συγκινησιακή διάσταση της ποίησης σε σχέση με τον τόπο, τον καιρό, το σώμα, την υποκειμενικότητα. Έχει εκδώσει δύο μονογραφίες και πέντε βιβλία ποίησης: Αχινοί (1995), Ραμαζάνι (1997), Θηλιές (2005), Ομηρικά (2009), Τέττιξ (2012). Έχει διατελέσει Εθνικός Επίτροπος στην 12η Μπιεννάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας (2010) με το έργο «Κιβωτός. Παλαιοί Σπόροι για Νέες Μητροπολιτικές Καλλιέργειες». Το 2012 παρουσίασε το οπτικοακουστικό ποίημα/εγκατάσταση ΤΕΤΤΙΞ στο ΕΜΣΤ (Αθήνα).
«ΑΙΓΑΙ_Ω: Τα τραγ-ούδια IV»
Αίγες, ποιμένες, φυγάδες, νομαδισμός, μετακινήσεις, τόποι, και ο κύκλος των εποχών ολόκληρος. Αλλά και κτηνοτροφία ως μορφή κυριαρχίας φύλου και είδους. Η σχέση ζώου και ανθρώπου είναι πολιτική. Ο Ζακ Ντερριντά την τιτλοφόρησε: "la bête et le souverain": το «κτήνος» (στο θηλυκό γένος στα γαλλικά) και «ο κυρίαρχος» (στο αρσενικό). Η ποίηση είναι φωνή, δηλαδή είναι ψυχή και χρειάζεται ενσάρκωση για να ειπωθεί. Μετακινώ τους ρόλους μου ανάμεσα στο ανθρώπινο και το ζωικό, ανάμεσα στα δικά μου και τα των άλλων κυνηγώντας την πολυφωνικότητα. Τα πρόσωπα του λόγου γίνονται προσωπεία.
- θραύσμα -
«το θάβουμε σε τελετή μέσα στα χόρτα το αφήνουμε στον στιλβωμένο
μίσχο του ξερόχορτου που ξερριζώσαμε και πάνω του
ήταν κολλημένο
το θάβουμε στην άμμο στη θάλασσα το ρίχνουμε»