Καλλιτέχνες

Ο Μάριος Χατζηπροκοπίου (Θεσσαλονίκη, 1981) κινείται στο μεταίχμιο μεταξύ ποίησης, επιτέλεσης και εθνογραφίας. Σπούδασε Ιστορία και Θέατρο στη Θεσσαλονίκη και Εικαστικές Τέχνες στο Παρίσι. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ανθρωπολογία της Επιτέλεσης (Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales) και είναι διδάσκων και υποψήφιος διδάκτωρ στον τομέα Σπουδών Επιτέλεσης (Aberystwyth University). Ποιήματα και μεταφράσεις του έχουν εκδοθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά «Εντευκτήριο», «The Books' Journal» και «[ΦΡΜΚ]», καθώς και στον ιστοτόπο http://www.bibliotheque.gr., ενώ κείμενά του έχουν συμπεριληφθεί στην ανθολογία Futures: Poetry of the Greek Crisis (2015). Στο πλαίσιο του EXULAT [...poeta in terra...], παρουσιάζει την εισήγηση του ετερωνύμου του, Δρος Νισεφόρ Ερράντες, «Ολολυγμός».

Ο Νικηφόρος Ερράντες είναι νεοελληνιστής, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του São Paulo.

Βραζιλιανός ελληνικής καταγωγής, σπούδασε Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Μπραζίλια και νεοελληνική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ενώ πήρε το διδακτορικό του το 2010 από το τμήμα Νεολληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του São Paulo, υπό την εποπτεία του Καθηγητή Joao Nikolau Polites Da Silveira.

Έχει δημοσιεύσει άρθρα σχετικά με τη βραζιλιανική και νεοελληνική προφορική παράδοση. Επιμελείται την έκδοση των Απάντων του Jose Munoz στα νέα ελληνικά και μεταφράζει τους Νικόλαο Πολίτη και Στίλπωνα Κυριακίδη στα πορτογαλικά. 

«Ολολυγμός»

Η εισήγηση παρουσιάζει στο ελληνικό κοινό τo πενταετές (2011-2016) ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του São Paulo Το χειρόγραφο Πολίτη και η διεθνής του καπηλεία: ταυτίζοντας εικοσιτέσσερα ελληνικά δημοτικά τραγούδια με τα ανά τον κόσμο αντίγραφά τους. Χρονολογούμενο στα τέλη του 19ου αιώνα, το χειρόγραφο Πολίτη ήλθε προ τριετίας στο φως και εμπεριέχει εικοσιτέσσερις, αποκηρυγμένες ή «απόκρυφες» «εκλογάς από τα τραγούδια του ελληνικού λαού» οι οποίες κατεγράφησαν μεν από τον Νικόλαο Πολίτη (1850-1921), αλλά δεν συμπεριελήφθησαν ποτέ στο ομώνυμο θεμελιώδες έργο του (1914).  Στο σύνολό τους, τα κείμενα αυτά εγείρουν ζητήματα ποικίλων μορφών ομοερωτικής επιθυμίας, ενώ ταυτόχρονα καυτηριάζουν την αδυνατότητα για ριζοσπαστικά υποκείμενα διαφόρων ειδών να καταστούν άξια πένθους. Για τους λόγους που αναλύονται στην εισήγηση, μεταξύ των ετών 1914-2014, άτομα και κοινότητες σε διάφορες χώρες οικειοποιήθηκαν τα εν λόγω άσματα, παρουσιάζοντάς τα ως πρωτότυπα δημιουργήματά τους και αποσιωπώντας την ελληνική τους προέλευση. O στόχος του ερευνητικού προγράμματος είναι διττός: α) η ταύτιση των ασμάτων του χειρογράφου Πολίτη με ατομικά και συλλογικά λογοτεχνικά έργα της παγκοσμίου κληρονομιάς και β) η κατάδειξη του ηγεμονικού ρόλου της ελληνικής προφορικής παραδόσεως στην συγκρότηση της κληρονομιά αυτής.

Δρ Νισεφόρ Ερράντες, Παν/μιο του Σάου Πάουλο

- θραύσμα -

«Άντρας αν ήσουν για κυρά, άγιος, στοιχειό, ή νεράιδα,

για μένα είσαι ο Αντρειωμένος μου και σου χρωστώ τον κόσμο

στάχτη μαζί σου θα γενώ, στην άλλη γη να σε ’βρω»